{P16}Miłość ponad wszystko

Tina

Meg wiedziałam :hamster_bigeyes:

Koffam Cie :hamster_evillaugh:

Megan

Oj bo się zarumienie :hamster_happy:

Gość

Rób nam więcej takich niespodzianek :hamster_bigeyes:

.

Tina

Gdybyś tu normalnie była to siłą by mnie musieli od ciebie odciagac hhehehe :hamster_evillaugh:

jak bym Ci sie rzuciła na szyje za ta niespodziewanke to bys sie mnie do rana nie pozbyła z barków hihihih :hamster_evillaugh:

Megan

Ojejku.... zabiłaś mnie :hamster_evillaugh:

Muahahaha ale Poznań jest daleko :hamster_happy:

Może to i szkoda? :hamster_happy:

Tina

no pewnie że szkoda :hamster_evillaugh:

Megan

Bo sie zacznę bać :hamster_happy:

Tina

nie masz czego, co prawda blood_baby wie co znaczy ja uwieszona na szyi, ale jeszcze jej nie zabilam hihihi :hamster_evillaugh:

zyje i ma sie calkiem dobrze, no chyba ze przez ten caly czas rozmawiam z zombi buuuuuuuuuuu :hamster_evillaugh:

Doriito

Tinuś a ty nie myślałaś o tym żeby książki pisać?? Normalnie jeszcze lepiej by się sprzedawały jak harry potter :hamster_bigeyes:

Megan

Tina

jak ladnie poprosicie to moze wstawie dzis jeszcze hihihihi :hamster_evillaugh:

a kiedy ja doczekam sie kolejnego??

Megan

Ładnie prosiiiiiimyyy :hamster_bigeyes:

Tinuś błagam :hamster_bigeyes:

A kolejny rozdział od kogo?Może w końcu Chiku nas zaszczyci?Choć jakbyśmy miały na nia czekac to sie nie doczekamy :hamster_evillaugh:

Tina

Ależ oczywiscie ze czekam na kolejny rozdzial gazeciakow, ale nie tylko....
Na twojego ficzka tez czekam z niecierpliwoscia :hamster_evillaugh:

a tak apropo prosby :hamster_evillaugh:

chyba nie zostaje mi nic innego jak ja spelnic skoro tak ladnie prosisz :hamster_evillaugh:

Rozdział 4
- Edi, szef Cię wzywa – powiedział młody chłopak do ciemnowłosej dziewczyny siedzącej przy biurku.
- Dzięki stary, już lecę – wstała i zarzucając na plecy elegancki żakiet skierowała się w stronę pokoju dyrektora.
W M-Net’cie pracowała dopiero od kilku miesięcy, ale już przez ten krótki czas zdążyła pokazać wszystkim, że jest naprawdę znakomitą dziennikarką. Jej szefowi podobało się przede wszystkim to, że potrafiła po trupach dojść do osiągnięcia wyznaczonego celu. To dzięki swojej determinacji wspinała się na coraz wyższe szczeble kariery. Już teraz zajmowała jedne z kierowniczych stanowisk, jednak to jej nie wystarczało. Chciała w przyszłości zająć miejsce swojego szefa. Na razie jedna trzeba było zachowywać pozory.
Podchodząc do drzwi zapukała i natychmiast po otrzymaniu zaproszenia przybrała minę aniołka i weszła do gabinetu.
- Dzień dobry panie dyrektorze. Słyszałam, że chciał pan ze mną rozmawiać – powiedziała ze sztucznym uśmiechem.
- Witam. Usiądź proszę. Mam dla Ciebie mega robotę. Pewnie słyszałaś już o tym, że SM stworzyło nowy zespół.
- Tak szefie, słyszałam o tym – odrzekła Edyta siadając na krześle.
- Dziś jest konferencja prasowa. Pójdź tam, słuchaj i zadawaj pytania. Musisz zrobić wszystko, żeby ten zespół nie miał szans.
- Czyli to co zazwyczaj. Nie ma sprawy. Zajmę się tym natychmiast. A o której jest ta konferencja?
- O 14 – masz jeszcze 3 godziny na przygotowania. A jak tam idzie nasz tajny projekt?
- Cały czas nad nim pracuję. Nie łatwo jest wygrzebać skądś tak dobrze chronione informacje. Ale w końcu się uda.
- Wierzę w Ciebie. A teraz możesz wracać do pracy.
- W takim razie do widzenia – powiedziała dziewczyna wychodząc z gabinetu szefa.
Po wyjściu z pokoju wreszcie mogła rozluźnić mięśnie twarzy. Jak ona nie znosiła grać tego kim nie jest. Kiedyś była inna, ale życie nauczyło ją walczyć. To nic, że swoim zachowaniem rani wielu ludzi. Ona też kiedyś została zraniona, więc nie obchodzili ją inni. Obiecała sobie, że nie zaufa nikomu, liczyć będzie tylko i wyłącznie na siebie. Biedni Ci, którzy wejdą jej w drogę, którzy odważą się przeszkodzić jej w osiągnięciu celów. To nic, że już na zawsze będzie sama, że nigdy nie będzie kochać. Miłość? A czy w ogóle coś takiego istnieje? Nikt nigdy jej nie kochał, ani ona nie kochała nikogo. Jedynie nikłe przebłyski. Może jednak był kiedyś ktoś, kto się nią opiekował?
- Nie – powiedziała do siebie – Nikogo takiego nie było – potrząsnęła głową, żeby odgonić od siebie niepotrzebne myśli.
Podeszła do biurka i usiadła.
- Zrobię wszystko, żeby was zniszczyć – pomyślała o nowym zespole – A teraz strzeżcie się – zabrała się do roboty.
---------------------------------------------------------------------------------
Godzina 14, budynek SM Entertaiment
- Chłopcy usiądźcie tu i starajcie się zwięźle odpowiadać na pytania – powiedział menadżer – Zaraz zbiorą się tutaj dziennikarze. Uśmiechajcie się i nie stresujcie.
Chwilę później wszystkie miejsca dla mediów były zajęte i konferencja rozpoczęła się. Padło kilka niezbyt istotnych pytań, po czym drzwi do sali otworzyły się i stanęła w nich Edyta. Głowy wszystkich zwróciły się w kierunku wejścia. Dziewczyna usiadła na wyznaczonym dla siebie miejscu, tuż obok swojego kamerzysty.
- Jak zwykle mocne wejście – uśmiechnął się jej kolega z zespołu.
- Mam nadzieję, że dzięki temu mnie zapamiętają – odpowiedziała Edi patrząc z ukosa na nowy zespół.
W tym momencie menadżer ponownie zezwolił wszystkim na zadawanie pytań. Edyta jak zwykle wyprzedziła wszystkich.
- Czy ustaliliście już nazwę dla waszego zespołu? – zapytała uważnie patrząc na chłopaków. Jeden z nich od razu przykuł jej uwagę. – Ten młody jest naprawdę przystojny – pomyślała, jednak zaraz oderwała się od tej myśli czekając na odpowiedź.
- Tak ustaliliśmy. Zespół od wczoraj nosi nazwę Dong Bang Shin Ki. W skrócie DBSK.
- Bogowie powstają na wschodzie, trzeba przyznać bardzo oryginalne – powiedziała do kamerzysty uśmiechając się z sarkazmem.
- A który z was jest liderem zespołu? – zapytała głośno.
- Ja będę liderem – odezwał się czarnowłosy chłopak – Mam na imię Yunho i reszta zespołu postanowiła, że zajmę to stanowisko.
- Czy liderem nie powinien być najstarszy członek grupy? – zapytała Edi z kamiennym wyrazem twarzy.
Ton jej głosu zaskoczył wszystkich zgromadzonych na sali. Przez cały czas zachowywała się jakby atakowała zespół. Sami członkowie grupy trochę się zdziwili, jednak postanowili nie dać tego po sobie poznać. Głos za wszystkich zabrał Jaejoong.
- Tak, to prawda. Zazwyczaj najstarszy członek zespołu zostaje jego liderem, jednak w naszym przypadku ja zrezygnowałem z pełnienia tej funkcji. Wszyscy jednogłośnie uznaliśmy, że najlepszym przywódcą grupy będzie właśnie Yunho – odparł odrobinę sarkastycznie – Czy taka odpowiedź panią satysfakcjonuje? – zapytał patrząc Edi prosto w oczy.
- Tak – odpowiedziała dziennikarka odwracając wzrok od najstarszego członka zespołu, napotykając jednak na zaciekawiony wzrok najmłodszego z nich.
Gdy konferencja dobiegła końca, a sala opustoszała, menadżer podszedł do chłopaków i powiedział:
- Uważajcie na nią, bo nie zostawi na was suchej nitki.
- Na kogo? – zapytał Junsu.
- Podejrzewam, że na tą babę, która zadawała tak dużo pytań – odparł Changmin.
- Tak, właśnie na nią. Chłopcy, proszę was, bądźcie ostrożni. Już raz zniszczyła karierę jednemu z naszych zespołów.
Po tych słowach wszyscy opuścili pomieszczenie i udali się przed budynek.
- Pamiętajcie, że jutro macie próbę w studiu nagraniowym – powiedział menadżer – Musicie być punktualnie o 8. Oni nie tolerują spóźnień.

Megan

Yeeeee

Sorry że to powiem ale nie lubie Edyty :hamster_evillaugh:

Ale tylko w tym ficku!! :hamster_evillaugh:

Super rozdział :hamster_bigeyes:

Tina

no wlasnie Megus ja tez nie moge sie doczekac kolejnego rozdzialiku szpitala rozkoszy :hamster_evillaugh:

czy byłabys w stanie cos na to poradzic?? :hamster_bigeyes: