{P18} Wyścig życia / Szpital rozkoszy

Tina

co??????!!!!!! :hamster_bigeyes:

jak to naczy mam napisany ale nie wiem kiedy wrzuce??!! :hamster_bigeyes:

ja sie tak nie bawie...

Megan

Ej ciiii xDDD Nie słyszałaś tego, ale obrałam taka taktykę że pisze... i jak kończe pisać np. rozdział 13 tak jak teraz w powyżej mam pełen 12 to wrzuce, czyli jak jutro napisze 14to wrzuce 13 ^^ Rozumiesz, bo troche namotałam hihi xDDD

Tina

to w takim razie nie masz wyjscia i musisz napisac jutro rozdział 14 bo inaczej zwariuje :hamster_bigeyes:

Megan

Odiwedze Cie w wariatkowie xDD

Tina

buuuuuuuuuuuuuuuuu :hamster_bigeyes:

jak mozesz :hamster_bigeyes:

edziulek

Pisz, pisz... I to migiem, hihihi. Chce wiedziec co dalej z moim ojcem. Nie chce zostac sierota hihihihi..... Musisz wstawic kolejny rozdział, i to szybko. Za bardzo mnie wciagnelas w ten swoj fick, wiec teraz niestety Megus, ale bedziesz charowac calymi dniami i nocami, hehehe... Takze do roboty!!! bo nie tylko ja lakne kolejnej czesci...

Gość

Meguś, ten rozdział był jeszcze lepszy od poprzednich :hamster_bigeyes:

.

Az mi słów dosłownie zabrakło oO. XD.

To powiem tylko tyle: Kiedy kolejny??? :hamster_bigeyes:

.

Megan

W ostatnim akapice nazwy samochodów to są linki do zdjęć z tym autami jak wyglądają... co do Hummera to... akurat ta fota mnie zauroczyła ^^

Rozdział trzynasty

Yunho wpatrywał się w pustą przestrzeń która zostawiła po sobie lekarka.
-Ale wpadłem… - pomyślał w głębi duszy chłopak. Zaczął intensywnie zastanawiać się nad powodem ucieczki Anne. Dlaczego to zrobiła? Nie wygląda na kogoś kto boi się zwykłego pocałunku… A może coś się pod tym kryje? Może miała już jakieś doświadczenie i ktoś ją zranił? To by było najbardziej prawdopodobne…
-Zabiłbym drania gdybym tylko go spotkał. – warknął sam do siebie Uno uderzając pięścią w materac łóżka.
-Cholera…!! Ja ją ko… - z wrażenia opadł na poduszki i uśmiechnął się do siebie błogo.

Tina weszła wraz z Edytą i policjantami do pokoju lekarskiego.
-Usiądź sobie, przygotuje ci herbatę. – powiedziała czule do Edyty. Wstawiła wodę w czajniku i wrzuciła torebkę herbaty do wielkiego kubka z nazwą szpitala. W radiu właśnie się kończyła smutna ballada i nastąpiły wiadomości w których zaczęto mówić o jakimś wypadku.
-Wypadek nastąpił z nieznanych przyczyn, jak do tej pory zeznał Shim Changmin auto ministra zjechało w pewnej chwili na jego pas ruchu i nie mógł w żaden sposób uniknąć zderzenia… - Tina szybko wyłączyła radio i spoglądając na Edytę uśmiechnęła się.
-Z twoim tatą na pewno wszystko będzie dobrze… - czajnik w tym momencie dał o sobie znać. Dziewczyna zalała wrzątkiem herbatę. Postawiła ją na parapecie przy otwartym oknie aby trochę przestygła.
-Pewnie jesteś zmęczona, zdrzemnij się trochę… - wyszeptała i podłożyła dziewczynie poduszkę pod głowę. Ona jedynie pokręciła przecząco głową.
-Musisz odpocząć. Chociaż kilka minut, obudzę cie gdyby coś się działo, zgoda? – Edyta przytaknęła i ułożyła się na kanapie. Skuliła w kłębek jak kotek i wtuliła twarz w poduszkę. Tina okryła ją kocem i spojrzała wymownie na policjantów.
-Rozumiemy. – powiedzieli tylko i wyszli z pokoju cicho zamykając za sobą drzwi.

Meganne wybiegła przed szpital. Spojrzała na niego z cierpieniem w oczach. Szpital był piękny, sam w sobie nosił piękno na które ona i wiele innych osób pracowała już od ponad trzech lat. Wielopiętrowy budynek z połyskującymi oknami, białymi jak śnieżny puch ścianami, wyglądał jak budynek prowadzący do raju…
Meg odwróciła wzrok od szpitala gdy przeczytała nazwę szpitala… Przez Yunho wróciły wszystkie podłe wspomnienia z przeszłości, on jest winny temu że smutki powróciły! Anne otarła ręką łzy które spłynęły jej po policzkach.
-Meganne? – usłyszała za sobą przejęty głos Chunniego. Po chwili poczuła jego dłoń na swoim ramieniu.
-Idź do szpitala… - wyszeptała strącając jego rękę.
-Co się stało? – nie dawał za wygraną chłopak.
-Yoo… ja już tak dalej nie mogę!! Rozumiesz??!! Nie mogę, nie potrafię… i nie chcę!!! – wykrzyczała na nowo się rozpłakując. Odwróciła się przodem do Micky’ego i mocno się do niego przytuliła.
-Już tak dalej nie chcę… - wyszeptała. Micky rozumiejąc o co jej chodzi mocno ją objął przyjacielskim ramieniem i pogładził po głowie.
-Wszystko będzie dobrze, kochanie…

Chishia siedziała na ławce czekając na Jaejoonga. Nagle ktoś zakrył jej oczy dłońmi.
-Zgadnij, kto to…? – wyszeptał chłopak mrucząc przy tym jak kotka w rui.
-Jaejoong ah.. – Chishia uśmiechnęła się pod nosem gdy poczuła gorące usta chłopaka na policzku. Wongie usiadł obok Chi na ławce i podał dziewczynie róże o kolorze bieli.
-Dla mnie? – spytała bezmyślnie dotykając opuszkami palców główki kwiatka.
-Nie… święty Mikołaju przyniosłem ci róże!! – krzyknął głośno chłopak, że staruszki siedzące w pobliżu zaczęły między sobą chichotać.
-Muszę ci coś powiedzieć… - zaczął Wongie. Spojrzał na Justynę smutnymi oczami.
-O co chodzi? – spytała niepewnie bojąc się najgorszego. Jej przeczucie stały się rzeczywistością.
-Nie możemy być już ze sobą, wybacz, naprawdę chciałem… ale ja nadal kocham Meganne i nie potrafię tak dalej… przepraszam!! – powiedział szybko wstając z ławki wzrokiem uciekał od wzroku Chishii. – Wybacz… - i szybko odbiegł od dziewczyny. Skierował się w kierunku parkingu, wsiadł do swojego czarnego BMW i odjechał z piskiem opon z pod szpitala.
Justyna patrzyła jeszcze długo ze łzami w oczach w różę od Wongiego.. W końcu nie powstrzymywane łzy spłynęły po rozgrzanych policzkach Chishii. Wolno ruszyła w kierunku szpitala trzymając delikatnie w dłoni kwiat…

Sia dojechał do miejsca wypadku w którym został ciężko ranny ojciec Edyty.
-Ciekawe co się stało? – pomyślał chłopak jadąc wolno, nawet bardzo wolno w korku. W końcu przejechał obok miejsca zderzenia samochodów. Wyglądało to strasznie.
Jeden samochód o kolorze ciemnej wiśni, był samochodem osobowym. Wyglądał jak [link widoczny dla zalogowanych]. Dało się go jedynie rozpoznać po tyle samochodu gdyż uderzył w drzewo i cały przód nie był rozpoznawalny. Drugi samochód to był [link widoczny dla zalogowanych]. Miał kolor szarości pomieszanego ze srebrem co dawało piękny efekt. Dzięki temu że auto było duże, praktycznie gorszych uszkodzeń nie posiadało. Lewa strona przód pojazdu była trochę zmasakrowana, najwidoczniej Mitshubishi o nie zahaczyło i pojechało dalej.
-Na pewno nikt nie przeżył… - pomyślał i gwałtownie zahamował. Wpatrywał się chwilę w Hummera.. gdzieś już widział ten samochód. No ale przecież takich samochodów jak ten jest mnóstwo, może to tylko zbieg okoliczności?
A jeśli nie?
Wzrok chłopaka zatrzymał się na przebitej i okrwawionej oponie pojazdu. Nagle policjant zastukał w okno samochodu Sia. Spuścił szybę.
-Proszę jechać, stwarza pan nie potrzebnie kolejne utrudnienia. W wiadomościach sobie pan popatrzy, proszę jechać. – po słowach policjanta Sia ruszył, gdyż za nim kierowcy zaczęli się denerwować i trąbić na niego.
To niemożliwe żeby to był ten samochód…

CDN.

Tina

Ej no kurde, ale zes poplatala teraz hihihi :hamster_evillaugh:

dlaczego Hero zostawil Chi?? bo napewno nie przez Ciebie... ??
kto tak bardzo Cie zranił??
z czym skojarzyl sie Sia samochód??
ja chce znac odpowiedzi na te pytania buuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu :hamster_bigeyes:

Gość

Jaejoong po prostu bawi się dziewczynami oO. Narobił nadziei, a potem stwierdził, że nadal kocha swoją byłą... Eh...
Ogólnie rozdział jak zwykle świetny.
Hm... Ciekawe, gdzie Sia już widział tego Hummera...

Megan

Gość

Ooo, a co to za nowa osoba będzie? I jak to nie czyta? Czyli że osoba jest na forum, ale nie czyta ficków? oO.
Uchyl rąbka tajemnicy :hamster_bigeyes:

.

Megan

Chodzi o to że Chishia juz sie tu nie udziela i nie czyta ficka więc zrobię niespodziankę Emiko i ja wrzucę :hamster_bigeyes:

Mój słodki cukiereczek :hamster_bigeyes:

Tina

Ja wiem juz o co chodzi hihihiihihi :hamster_evillaugh:

hehe tylko zastanawiam sie czy aby napewno to bedzie Emiki hihihih :hamster_evillaugh:

Megan

Oj nie wiem... xDDDD
Zastanowię się xDD