{p18} I need only your love...

Doriito

Heh no dobra bede cierpliwa :hamster_sorry:

Megan

Buahaha jaka skrucha xD

Doriito

A co innego mi pozostało?? :hamster_speechless:

blood_baby

ona ją chce po prostu na 'szczeniaczka' wziąć... myśli, że jak będzie grzeczna i potulna, to Daga się wygada :hamster_evil:

Megan

No Gandzia Ty zgadnęlaś, zdradzisz nam??? Choć jedn literkę imienia??? :hamster_bigeyes:

PROSZĘ *o*

Doriito

No i mnie przejrzalyscie :hamster_evillaugh:

No wlasnie blood podpowiedz nam jakos...
Albo powiedz jak sama na to wpadlas

Megan

Haha ale ja podpuszczasz ale Gandziol nie jest taki głupi prawda? :hamster_bigeyes:

blood_baby

no oczywiście że nie jest głupi... :hamster_speachless2:

jak w ogóle mogłaś myśleś, że sie wygadam, że to... no i prawie powiedziałam.... :hamster_sorry:

a jak na to wpadłam.... ja i Daga po prostu myślimy tak samo, no prawie.... :hamster_evil:

Yuri

Sorki za to małe obsunięcie w czasie, ale wczoraj dość umiejętnie zostałam odciągnięta od kompa...
mam nadzieję, że rozdzialik zrekompensuje wam to czekanie :hamster_bigeyes:

Rozdział 24
- Przeszkadzasz !! - krzyknęła Yuri próbując zamknąć drzwi, jednak chłopak zdawał się przewidzieć jej reakcję i zablokował drzwi swoją nogą.
- Poczekaj, ja chcę tylko...
- Nie obchodzi mnie czego chcesz, nie chcę cie widzieć.
Wciąż próbowała zatrzasnąć drzwi jednak noga bruneta nie pozwalała jej na to. W końcu zirytowany całą sytuacją popchnął mocniej drzwi w stronę Yuri i bez problemu wszedł do mieszkania.
- O nie... Posłuchasz co ci mam do powiedzenia - powiedział stanowczo ciągnąc dziewczynę za rękę do salonu. - Siadaj - krzyknął wskazując jej miejsce na kanapie - musimy pogadać - dodał łagodniej siadając naprzeciwko niej.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
- Sia mam prośbę - krzyknął Max wbiegając do pokoju nadal śpiącego chłopaka.
- Max, ty wiesz która jest godzina? - spytał Junsu spoglądając najpierw na zegarek potem na twarz przyjaciela, która zdawała się okazywać lekki niepokój.
- Nie marudź... musisz mi pomóc.
- Ja tobie? Czego chcesz?
- Pożycz samochód.
Na te słowa Junsu od razu podniósł się z łóżka.
- Mój samochód? Mój? Po co ci on? Pożycz od Yoo...
- Ale go nie ma, nie mam od kogo.... - Max spojrzał na niego błagalnie.
- Yoo jeszcze nie wrócił? Matko kiedyś się zachleje w jakimś barze jak tak dalej pójdzie...
- Nie no... Yoo już wstał i wyjechał... Wrócił wcześniej nawet niż ty.... Sia to ty wczoraj chyba za dużo wypiłeś, a nie on - Max patrząc na twarz Junsu miał wrażenie że chyba może się pożegnać z pożyczką w formie samochodu. Sia popatrzył na niego zaspanym i lekko skacowanym wzrokiem.
- Denerwuje mnie jak masz racje - powiedział w końcu i opadł z powrotem na poduszkę - klucze są w marynarce, tylko pamiętaj jak mu zrobisz krzywdę to ci stypendium nie wystarczy nawet na zakup jednej śrubki do niego, a jeśli go rozwalisz to nie żyjesz.
Max jakby go już nie słysząc podbiegł do marynarki i zaczął się cieszyć jak małe dziecko które dostało upragnioną zabawkę gdy tylko dostał klucze w swoje łapki.
- Junsu dzięki, ratujesz mi życie - krzykną wybiegając z pokoju.
' A kto uratuje moje?' pomyślał Sia przewracając się na drugi bok starając się zmniejszyć ból pulsujący mu w skroniach.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Yuri siedziała patrząc niepewnie na jej zdecydowanie nie mile widzianego gościa.
- Czego znów ode mnie chcesz? - spytała patrząc mu prostu w oczy.
- Yuri, dlaczego mi nic nie powiedziałaś?
- Nie powiedziałam? O czym? O co ci znowu chodzi? - krzyknęła wytrącona całkowicie z równowagi.
- Nie denerwuj się tak. Przecież wiesz, że cię kocham... - szepnął
- Nie dotykaj mnie - ponownie podniosła głos gdy próbował jej dotknąć.
- Przepraszam...
- O co ci właściwie chodzi?
- O tamtą imprezę... O to co się wtedy wydarzyło... - zaczął powoli
- Naprawdę nie mamy o czym rozmawiać. Wyjdź już - powiedziała stanowczo podnosząc się z miejsca.
- Wiem co się wtedy stało. Czemu mi nic nie powiedziałaś? - powiedział uspokajając ją.
- A czemu ty mi nie powiedziałeś, że przespałeś się z Tiną? - odpowiedziała z ironią w głosie - A zresztą tak naprawdę nie interesuje mnie co robisz... Nie jesteśmy już razem Jin
- Nie zmieniaj tematu! Wczoraj był u mnie Shin... Nigdzie nie pójdziesz! - krzyknął łapiąc Yuri za ramię gdy ta próbowała wybiec z salonu - Więc to prawda! Boże Yuri! Czemu mi nie powiedziałaś? - mówił ocierając łzy z jej policzków.
- Po co miałam ci mówić?
- Jak to po co? Yuri...
- Jin, my już nie jesteśmy razem... Proszę... - Chciała coś powiedzieć jednak gdy przytulił ją mocniej wszystkie słowa straciły jakby sens. Serce zaczęło jej bić mocniej. Potrzebowała teraz czyjejś czułości. Potrzebowała czuć się kochana.... 'Ale dlaczego Jin? Yunho gdzie jesteś?' pomyślała przymykając oczy i mocniej wtuliła się w silne ramiona chłopaka.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Max zaparkował swój, a raczej Junsu samochód tuż przed wejściem do hotelu. Chciał zrobić wrażenie na Edycie. Została w Seulu dłużej specjalnie dla niego. Już dawno powinna była wrócić do Stanów, a jednak coś jej nie pozwalało Nie pozwalał jej on. Jego czułe słowa, dotyk. Od tamtego spotkania widywali się codziennie napawając się rozkoszą swoich ciał.
Gdy zobaczył ją nareszcie w drzwiach głównego wejścia pomyślał że jest najcudowniejszą kobietą na świecie. Zbadał jej ubiór pożądliwym wzrokiem. Uwielbiał gdy zakładała szpilki, wyglądała w nich jeszcze bardziej kobieco. Szła do niego powolnym, dostojnym krokiem. Spod płaszcza wystawał kawałek jedwabnej, czerwonej sukienki. Na samą myśl o tym iż niedługo pozbawi ją tego ubrania Max zadrżał z podniecenia.
Patrzył jak się do niego zbliża. Niby była taka jak dawniej, piękna, elegancka, poważna... a jednak coś w jej wzroku wskazywało na smutek. Gdy wsiadła bez żadnego słowa wtuliła się w pierś chłopaka i zaczęła cicho płakać. Zaskoczony Max, nie wiedział co ma robić. Odruchowo pogładził ją po włosach i delikatnie podniósł jej twarz do góry by otrzeć płynące z jej oczu łzy. Patrzyli na siebie chwilę w ciszy, którą Edyta przerwała namiętnym pocałunkiem.
- Jedzmy - powiedziała drżąc odsunąwszy się od jego ciała.
Usiadła wygodnie na miejscu pasażera. Już nie patrzyła na Maxa... Bała się... bała że znów łzy opuszczą już i tak zmęczone płaczem oczy....

Doriito

Yuri

Jeszcze nie wiem kiedy będzie następna część... zobaczymy czy przyjdzie natchnienie :hamster_evillaugh:

Megan

To niesprawiedliwe, nowy rozdział a ja mam szlaban i nawet nie mogę teraz przeczytać bo mama nademną stoi U_U
No cóż ale nadrobię jutro! (tak, tak to jest jednodniowy szlaban O.o tak tylko moi rodzice potrafią :hamster_XD:

)

Tina

Yuri

Przynajmniej jest ciekawiej jak takie niewyjaśnione wątki zostawiam :hamster_evillaugh:

Doriito

Ale nam zaraz te mózgi a raczej pozostałości po nich wyparują od tego zastanawiania się