[+18] Po prostu ty

Yuri

Kolejne moje wypociny...
mam nadzieję że będzie się podobać... :hamster_bigeyes:

P.S. na razie nie przenoszę do tasiemców, przeniosę chyba dopiero jak już całość będzie jeśli nikt nie ma nic przeciwko

Dziś trochę krócej, ale... życzę miłego czytania

PART 6

Do windy wsiadł uśmiechnięty mężczyzna kłaniając się jej na powitanie i z widocznym zmęczeniem na twarzy, prawdopodobnie spowodowanym niewyspaniem, oparł plecy o płytę windy przyglądając się przy tym uważnie Yuri.
Winda powoli ruszyła do góry. Nieznajomy przyglądał się przez chwilę Yuri, która wzrok miała skierowany na podłogę.
- O widzę że ty też na 8 jedziesz? - zgadał nieznajomy przywołując spojrzenie dziewczyny.
- Yhy...- odparła niechętnie Yuri, a raczej wydobyła z siebie nieznaczny głos oznaczający potwierdzającą odpowiedz na pytanie chłopaka. Niby na niego spojrzała, ale zdecydowanie nie miała ochoty na żadne rozmowy. Nim zdążyła powrócić do swojej poprzedniej pozycji, czyli tępego wbijania spojrzenia w podłogę ewentualnie swoje buty, kolejne pytanie padło w jej kierunku.
- A byłaś już tu kiedyś?
- Tak byłam – tym razem Yuri zdecydowała się na jakże długą i wyczerpującą odpowiedź, zastanawiając się w duchu czy ten facet naprawdę nie może zostawić jej w spokoju. On jedynie uśmiechną się do niej jeszcze bardziej promiennie.
- hmm... Kojarzę skądś twoją twarz, ale nie mogę sobie przypomnieć skąd. Może jakaś podpowiedź?
„Zapewne z tego cholernego bilbordu” pomyślała Yuri lecz nie powiedziała tego na głos. W sumie aż dziwne było że mężczyzna nie skojarzył tego faktu. Owszem dziś mógł się spieszyć lecz Yuri była przekonana że bilbord wisiał tam dość długo zważywszy na fakt iż sesja podczas której to zdjęcie powstało odbyła się pięć miesięcy temu... była ostatnia sesja Yuri...
W końcu wyrwana z zamyślenia za pomocą mierzącego ją badawczym spojrzeniem nieznajomego odparła:
- Pracowałam tutaj
- Aha....

Na chwilę zapadła błoga cisza. Yuri miała nadzieję że potrwa jak najdłużej. Swoją drogą miała wrażenie że winda jechała w zastraszająco wolnym tempie. Spojrzała na wyświetlacz, byli dopiero na 3 piętrze.
- Głupia winda – powiedziała cicho pod nosem i choć nieznajomy stał niedaleko nie usłyszał jej słów pogrążony w skupieniu starając się skojarzyć skąd zna swoją towarzyszkę podróży.
- Wiem – krzyknął w końcu lekko wystraszając Yuri – na pewno jesteś modelką. Zgadłem?
Ciałem dziewczyny wstrząsnęła chwilowa chęć mordu. Jednak jak to zwykle bywało pohamowała swoją żądzę.
- Byłam – odpowiedziała spoglądając w jego stronę.
- Wiesz przypominasz mi... czekaj... czy przypadkiem nie brałaś udziału w sesji do Cavin'a Klein'a z Aoim? -zapytał ponownie z zaciekawieniem badając jej reakcję

„niestety brałam” pomyślała Yuri. W sumie od tej sesji zaczęły się jej wszystkie problemy. No może za wyjątkiem problemów z Ryo, choć już wtedy zaczynał okazywać swoją zazdrość.
- Tak, brałam – odpowiedziała w końcu lekko zmieszana . Zastanawiała się dlaczego akurat tę sesję mężczyzna zapamiętał. W końcu dotarło do niej że powodem mógł być charakter sesji, w której po raz pierwszy i ostatni Yuri zgodziła się pozować z lekko odsłoniętym ciałem, czyli obnażając swój biust prezentując go jedynie w staniku. No tak ta sesja zapadła w pamięci wielu Japońskich mężczyzn przysparzając jej nowych fanów, a zarazem także wrogo nastawionych kobiet. W duchu zaczęła się modlić by wysiedli jak najszybciej, ale winda jak na złość dopiero mijała 6 piętro.
- W takim razie ty jesteś Yuri? - zapytał nachylając się ku dziewczynie i wyrywając ją z zamyślenia. Lekko wystraszona cofnęła się o krok do tyłu...
- A ty? Ty kim jesteś? - spytała kiedy dotarło do niej że znikąd nie kojarzy mężczyzny z którym tak właściwie rozmawia o swoim życiu. Na jego twarzy pojawiło się zaskoczenie. Cofną się jakby lekko oburzony tym, iż dziewczyna go nie rozpoznała. I już miał jej odpowiedzieć gdy dało się słyszeć dziwny zgrzyt windy, która zatrzymała się pomiędzy 7 a 8 piętrem.
Jej zatrzymaniu towarzyszyło ostre hamowanie które spowodowało ze Yuri straciła równowagę wpadając prosto w ramiona nieznajomego.

Tina kończyła wypełnianie dokumentów gdy stwierdziła że musi koniecznie wypić kawę, a ta którą sobie przyrządziła nadaje się tylko do wylania do zlewu. Tępym wzrokiem popatrzyła na zimny już kubek i pod nosem sypnęła wiązankę przekleństw by sobie ulżyć w jakże ogromnym cierpieniu. W końcu podniosła się z siedzenia kierując się ku drzwiom które otwierając się z impetem o mało nie przysporzyły jej darmowej operacji nosa. Cofnęła się wystraszona unikając kolizji. Do jej biura wpadł totalnie zziajany U:zo. Zaczął coś mówić próbując złapać oddech. Niestety było to kompletnie nie zrozumiałe dla uszy Tiny. Gdy w końcu jego oddech i bicie serca nieco się uspokoiły popatrzył na Tinę z wyrzutem

- Nie łaska odebrać telefonu - krzyknął w końcu prostując się
- Może i łaska, gdybym telefon miała – odpowiedziała mu również krzykiem Tina
- Jak to? Nie masz telefonu? - zapytał tym razem dużo łagodniej
- A no nie mam... została chyba u... tzn zapodział się gdzieś – pomimo wszystko nie do końca była przekonana czy powinna mu mówić że spędziła noc u Jona. Oczywiście co innego jeśli sam pamięta co się działo poprzedniego wieczoru.
- Aha... ok. W takim razie powiedz mi gdzie Jon?
- Jon? Eee.... a skąd mam wiedzieć? - Tina próbowała udawać niewinną i głupią blondynkę jednak zapomniała że U:zo doskonale znał jej gierki i nie dało się go oszukać.
- Spędziłaś u niego noc, a teraz nie wiesz gdzie jest?
„A jednak wie” pomyślała Tina, ale w sumie nie bardzo się tym przejęła, w końcu wczoraj sam ją pchał w jego ramiona.
- No tak... ale od ponad godziny jestem tutaj. Nie wiem gdzie Jon jest bo nie mam telefonu żeby móc do niego zadzwonić. A co się stało?
- W sumie to co zwykle. My się schlaliśmy a Gackt chodzi nabuzowany że próby przeprowadzić nie możemy. Na dodatek You dzwonił że się spóźni. Więc Gackt jest naprawdę, ale to naprawdę zły. Tzn teraz poszedł zapalić więc może mu trochę minie.
- Następnym razem musicie upić i jego, to wam tak marudził nie będzie – odparła Tina z uśmiechem a widząc zrezygnowanie w oczach Takeshiego podeszła do niego i przytuliła po przyjacielsku.
- A teraz chodź. Napijemy się kawy
U:zo popatrzył na nią tym razem wystraszonym wzrokiem, próbując oswobodzić się z uścisku.
- Eh U:zo nie martw się. Idziemy na kawę z automatu, ja się tego głupiego ekspresu już nie dotykam - dodała Tina zdecydowanie uspokajając przyjaciela. Po chwili razem wyszli z gabinetu kielując się do windy i żałując i przeklinając, że jedyny automat znajdował się na parterze...

Tina

Megan

Yuri

Tina

Yuri

Megan

Yuri

Megan

Tina

Megan