{p18} I need only your love...

Yuri

Miałam czekać aż Edek skomentuje poprzedni rozdział ale Tinek się domagała kontynuacji więc oto jest :hamster_evillaugh:

Rozdział 22
- Wzięłaś już wszystko? - usłyszała Mika wychodząc ze swojego pokoju. Zabranie wszystkich jej rzeczy okazało się jednak trudniejsze niż myślała... Nie sądziła że ma aż tyle wszystkiego.
- Nie... jeszcze trochę zostało - odpowiedziała gdy zobaczyła uśmiechniętą twarz Jae. Odwzajemniła jego uśmiech i przytuliła się mocno do jego torsu gdy tylko znalazł się w jej zasięgu - Myślę, że zostawię tuta kilka rzeczy.
Jae popatrzyła na nią badawczo.
- No co? To tak na wszelki wypadek - odparła uśmiechając się niewinnie.
- Na wszelki wypadek kłótni?- spytał zadziornie Jae i przypierając dziewczynę do ściany pocałował ją namiętnie - z twoim charakterkiem to chyba ja bym musiał się wynosić - zażartował patrząc na jej przymrużające się w pozornym gniewie oczy.
- Wcale nie muszę się do ciebie przeprowadzać - odparła szybko drocząc się z Jae i już chciała odejść gdy znów poczuła jego ciało przygniatające ją do ściany.
- Nie przepuściłabyś takiej okazji - odparł dotykając jej policzka - zresztą ja także.
Nie pozwolił dziewczynie już na żadną odpowiedź powracając do całowania jej ust.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- Coo? Co ty tu robisz? - spytała niespokojnie Tina wchodząc do gabinetu i patrząc na swojego gościa.
- Myślałem, że się ucieszysz - odpowiedział chłopak uśmiechając się ciepło.
- Ja? To znaczy tak, cieszę się. Ale nie spodziewałam się ciebie tutaj. Może usiądziesz - dodała już nieco spokojniej i usiadła zaraz obok chłopaka.
- Jesteś na mnie zła? Ja wiem, to moja wina...
- Ej! Przestań - przerwała mu Tina - To nie twoja wina... Micky o co ci właściwie chodzi? Sam powiedziałeś że nie powinniśmy mieć wyrzutów sumienia.
- I nie mam... Nie z powodu tego co było pomiędzy nami - odpowiedział patrząc jej w oczy.
- Więc?
- Chodzi o to, że przeze mnie pokłóciłaś się z Junsu...
Micky ściszył głos patrząc badawczo i niepewnie na dziewczynę oczekując jej reakcji. Niespodziewanie Tina nachyliła się ku niemu i pocałowała delikatnie w policzek.
- Dziękuję - odpowiedziała uśmiechając się do niego - jesteś prawdziwym przyjacielem. Ale nie musisz się martwić. Przecież to nie twoja wina, że chciałam się z tobą przespać... I nie żałuje... A Junsu... Cóż to przecież on mnie pierwszy zostawił. - mówiąc te słowa nie patrzyła już na Yoo wpatrując się jedynie w ściany które miała wprost naprzeciw swoich oczu. - bardziej się powinieneś martwić o swoje relacje z Su... Przeze mnie go uderzyłeś - tym razem popatrzyła na jego twarz. Nie potrafił ukryć że był smutny. Tina nie umiała jednak odgadnąć czy ten smutek wywołała ona czy Sia.
- Spoko, Junsu i ja często się kłócimy... prędzej czy później nam to przejdzie. A teraz kiedy nie ma Yunho myślę, że raczej szybciej uda mi się z nim pogodzić. W sumie jesteśmy na dobrej drodze. - uśmiechnął się. Tina wyglądała na zamyśloną nie wiedział co wywołało w niej taki stan.
- Tinek o co chodzi?
Tina nadal na niego nie patrzyła przebywając w świecie swoich myśli. Dopiero poczuwszy na sobie jego intensywny wzrok zareagowała.
- Aa... mówiłeś coś?? Słuchaj... co właściwie się dzieje z Yunho?
- Z Yunho? A co ma się dziać... Wyjechał, wróci za miesiąc i tyle - odparł bez chwili namysłu Yoo.
- No ale... Wyjechał tak nagle i nawet nie zadzwonił przez te dwa dni do Yuri...
- Czekaj... To znaczy że Yuri i Yunho... Że oni? Ale jaja - Micky nie krył swojego zdziwienia, w końcu wybuchnął śmiechem.
- Ej... to nie jest śmieszne... - Tina zrobiła minę na naburmuszonego dzieciaka czym wywołała kolejną salwę śmiechu u Yoo. Zmarszczyła brwi i przygryzła wargę 'Idiota' pomyślała.
- Sorki... Nie wiedziałem że są razem... Chociaż... Ho ostatnio się zaczął inaczej zachowywać... Jakby złagodniał, więc nam to na rękę - uśmiechnął się i spojrzał na wpatrującą się na niego ze złością Tinę - no co?
- Nic! Ja się chciałam ciebie dowiedzieć czy miałeś od niego jakieś informacje po tym jak wyjechał!! - krzyknęła przywołując Yoo do porządku
- A to... Nie. Nie dzwonił. Pewnie jest zbyt zajęty. W jego zawodzie to normalne... - Micky wzruszył ramionami nie przejmując się niczym.
' W jego zawodzie?' pomyślała Tina.
- Ej... a tak właściwie to czym on się zajmuje??
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- Gdzie ten idiota znowu polazł - rozmyślał Junsu krzątając się w kuchni.
- Widzę że robisz coś dobrego na obiad - krzyknął Min uśmiechając się do przyjaciela.
- Zabieraj te łapy jeszcze nie skończone. A nie wiesz gdzie Micky się znów podziewa?
- Chyba poszedł do Tiny - odparł chłopak bez zastanowienia.
- Do Tiny? Jak to do Tiny?? Ty jak zawsze potrafisz popsuć człowiekowi nastrój - odparł Junsu krzywiąc się i wyszedł do swojego pokoju zostawiając wszystko inne.
- Junsu... a obiad?
Su nie miał już najmniejszej ochoty słuchać słów Mina. Miał go serdecznie dosyć. Miał dosyć ich wszystkich. Przed oczami ciągle miał scenę sprzed dwóch dni. Micky i Tina, jak to się mogło stać? Dlaczego? Męczyła go ta atmosfera, a teraz kiedy Yunho wyjechał nie miał z kim porozmawiać. Dobrze wiedział że Ho nienawidził tego typu rozmów, ale i tak zawsze szedł im na rękę. Teraz gdy wyjechał wszystko się powoli sypało... Wydawało się że był dla nich jak ojciec, który potrafił pomóc im w ciężkich chwilach, załagodzić konflikty... Junsu nie ukrywał że było mu ciężko. A jednak żałował... Żałował tych słów które wtedy powiedział.
- Jak mogłem ją tak nazwać? - pomyślał zakrywając twarz dłońmi. Nie był stanie o tym zapomnieć.
"Nic nie wiesz o tym co się stało wczoraj, nic nie wiesz o Tinie..." te słowa wciąż tkwiły w jego umyśle... A jeśli Micky ma racje....
'Tak, ma... ja naprawdę nic o niej nie wiem' pomyślał wzdychając ciężko. ' To moja wina... Sam ją przecież odtrąciłem... Ale nie chciałem...Ja... Mogła to źle zrozumieć. Czego ja właściwie chce, czego oczekuję?' Te myśli nie dawały mu spokoju. Lecz najbardziej niepokoił go fakt, że Yoo był teraz z Tiną. Byli razem. Co mogli teraz robić? A jeśli oni... Nie, nie może tak myśleć. Targany emocjami podjął decyzję, która już wkrótce miała odmienić jego całe życie.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Yuri stała przy oknie przyglądając się odbiciu swojej własnej twarzy. Wyglądała fatalnie. Miała zmęczone, lekko podkrążone oczy. Odkąd Yunho wyjechał nie sypiała zbyt dobrze... Nie sypiała prawie wcale. Zdążył wyjechać dwa dni temu a ona już się o niego martwiła. Na dodatek nie odzywał się... Nie wiedziała co ma o tym myśleć. Jeden facet, a tyle zmienił w jej życiu. Nigdy nie sądziła, że coś takiego ją spotka... Nigdy nie sądziła, że kiedyś każda chwila bez niego będzie niesamowitą udręką. Nawet będąc tak długo z Jinem nie doświadczyła dotychczas takiego bólu w sercu co teraz... Czyżby naprawdę tak mocno go kochała? Tak, teraz to wiedziała... Wiedziała że może kochać już tylko jego...
Westchnęła ciężko opierając czoło o szybę. Jeszcze raz popatrzyła w odbicie.
- Co się z tobą dzieje - szepnęła - gdzie się podział twój duch walki?
Zamknęła oczy, jednak po chwili znów je otworzyła stając prosto. Widziała odbicie swoich zeszklonych oczu. Wzięła głęboki oddech, otarła pozostałość łez ze swoich policzków.
- Trzeba się wziąć w garść - powiedziała nieco głośniej niż przedtem - Będzie dobrze... musi być.
Nie mogła sobie pozwolić na kolejne chwile słabość. Jest dyrektorem poważnej firmy... Musi o tym pamiętać. Nagle przez umysł przebiegł jej obraz jej uśmiechniętego ojca, jego słowa... Wspomnienie ojcowskiej miłości...
' Oh tato... Dla ciebie dam rade' pomyślała i już chwilę później, z trudem, ale zajęła się reorganizacją planu najbliższych spotkań, starając się już nie myśleć ani o Mice ani o Yunho...

CDN.

Megan

Łiii rozdzialik :hamster_bigeyes:

Nie zacytuję, bo już nie mam siły ale rozdział super :hamster_bigeyes:

Eh na miejscu Tiny w ogóle bym nie gadała z Yoo!Dupę bym mu najpierw skopała :hamster_evillaugh:

Ah Uno pojechał do mnie tra la la :hamster_evillaugh:

Musiał na chwilę przelecieć do innego opowiadania :hamster_XD:

Kiedy ciąg dalszy????

Yuri

Tina

Megan

Yuri

Megan

Oh to fajnie masz ^^
Ja do czwartku wojuje :P
Ah a potem trochę luzu :P

Yuri

Fajnie i nie fajnie... Chyba jednak wolałabym mieć jakąś przerwę w egzaminach a tak to mi wypadły jeden po drugim...
Ale spox... jakoś wkrótce napisze rozdział :hamster_evillaugh:

Megan

Ah ale już będziesz miała święty spokój! :hamster_redface:

A ja sie muszę męczyć :hamster_speechless:

To będę czekac na to WKRÓTCE :hamster_XD:

Yuri

Doriito

Yuri

blood_baby

Yuri

Przepraszam, że tak długo musiałyście czekać...
Ostatnio jakoś nie miała weny :hamster_sorry:

ale cóż zamieszczam moje dzisiejsze wypociny.
Od razu mówię że nie wiem kiedy będzie Next... ale postaram się jak najszybciej

Rozdział 23

1 listopad
Yuri podniosła się niechętnie z łóżka. Dochodziła godzina 7 rano... Jeszcze zaspanym wzrokiem popatrzyła na tarczę zegara. Minął już prawie tydzień odkąd wyjechał Yunho... nadal nie miała od niego żadnych informacji. Powoli zaczynała się bać. Nawet gdy chłopaki ciągle jej powtarzali że to normalne, że zawsze tak robi podczas wyjazdów bo nigdy nie ma czasu żeby zadzwonić lub co gorsza zapomina ładowarki. Z jednej strony wierzyła im, a z drugiej nie przestawała się martwić. Nie była przyzwyczajona do takiej ciszy... Podniosła się delikatnie z łóżka. Na szafce nocnej tuz obok niego stało zdjęcie z jej zmarłym ojcem.
- Ty też się nie odzywałeś - szepnęła z bólem wpatrując się w ich sylwetki.

3 lata wcześniej
- Yuri wstawaj - krzyknęła bordowo włosa dziewczyna nachylając się nad śpiącą sylwetką - ty śpiochu jeden obiecałaś ojcu pojechać dziś do firmy.
Yuri podniosła niepewnie głowę do góry. No tak Mika... Chociaż jakby się tak zastanowić to przecież zawsze ona budziła ją. W głowie Yuri pojawiła się niepokojąca myśl, że coś jest nie tak.
- O co ci chodzi? - spytała podnosząc się wreszcie z łóżka.
- O co? Kobieto, dzisiaj jest czwartek, miałaś iść do firmy na spotkanie.
Yuri patrzyła na nią z zaspanymi wciąż oczami. Przetarła je i ziewnęła mocno.
- Aha... to wszystko jasne...
- Jak to jasne?
- Na spotkaniu ma być Ogurin.. jejku nie otwieraj tak buźki ze zdziwienia, przecież ślepa nie jestem. Przecież widzę że ci się podoba...
- Ale jak? co? Kiedy?!
- A czy to ma znaczenie? Tak w ogóle Mika... To tobie z tej miłości to się coś poprzestawiało
- Ej... Już z samego rana mnie obrażasz?
- Obrażam? Nie... tylko chciałam ci powiedzieć że dziś środa, a nie czwartek - Yuri minęła Mikę stojącą w całkowitym szoku. 'Jak to środa' pomyślał i szybko dorwała się do swojej komórki.
' Przypomnienie o spotkaniu: czwartek, 23 styczeń, 2005... no przecież czwartek, pisze jak wół' pomyślała czytając notkę, dopiero po chwili olśniło ją że notka owszem jest na czwartek ale miała się wyświetlić w środę. 'Tylko po cholerę tak rano? Idiotka' pomyślała zerkając ukradkiem w stronę Yuri, 'Dobrze że przynajmniej nie wybuchła złością' westchnęła ciężko.
- A to co znowu? - szepnęła cicho wysilając słuch by zorientować się skąd dochodzą dźwięki wibracji telefonu.
'Dlaczego ona nigdy nie może zostawić komórki w normalnym miejscu' pomyślała wyciągając mały sprzęt spod poduszki Yuri.
- Yuri, telefon - krzyknęła w stronę przyjaciółki.
- Aha... zaraz, jak możesz to odbierz.
Niewiele później Yuri podeszła do telefonu, który ze łzami w oczach podała jej Mika. Nie była w stanie nic powiedzieć. Yuri popatrzyła na nią lekko zaniepokojona, przyłożyła słuchawkę do ucha. Nie minęło nawet pięć minut, a obie siedziały na kanapie płacząc... Tamtego dnia dowiedziały się o śmierci ojca Yuri...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Próbowała się w jakiś sposób dobudzić. Już od prawie pól godziny stała pod prysznicem mając nadzieję, że to ją jakoś orzeźwi Gdy zrozumiała, że to jednak nie jest wcale taki dobry sposób ubrała się w szlafrok z zamysłem zrobienia mocnej kawy. Wyleczy tym zmęczenie i kaca... O tak... Wczorajszy wieczorek alkoholowy z Tiną i Miką nie był dobrym pomysłem. To znaczy był, ale nie w takich ilościach, cóż trzeba było jakoś oblać przeprowadzkę przyjaciółki. Na tą myśl Yuri lekko westchnęła... Niby już się przyzwyczaiła do tego że Mika z nią nie mieszka, a jednak nadal ciężko jej było zaakceptować fakt że została sama. Nienawidziła samotności. To było coś czego tak naprawdę bała się najbardziej.
Usiadła na krześle przy szklanym blacie stołu.
- Za godzinę mam być w pracy, cholera nie zdążę - wymamrotała z siebie patrząc ponownie na zegarek - a co tam... jestem szefem mogę się spóźnić - dodała ze złośliwym uśmieszkiem - Ciekawe jak tam dziewczyny?
Na wspomnienie o wczorajszym wieczorze nie potrafiła powstrzymać śmiechu. Ostatnio tak piły przed wyjazdem Yunho... No tak znowu Yunho...
- Dlaczego nie potrafię przestać o nim myśleć? Dlaczego...
Jej rozważania przerwał jej dzwonek do drzwi.
- Zawsze, dosłownie zawsze w takich momentach ktoś musi mnie nawiedzać w moim własnym domu - mówił idąc w stronę drzwi wejściowych - jeżeli to nic poważnego to zatłukę tą... - powiedziała chwytając za klamkę - osobę... - dokończyła ściszając głos gdy drzwi się otworzyły.
- Mam nadzieję, że nie przeszkadzam – usłyszała głos stojącego przed nią uśmiechniętego, wysokiego mężczyzny.