{p18} I need only your love...

Tina

skoro tak to ja juz poprosze nexta :hamster_evil:

Yuri

Mówie że wszystko już ustalone a nie napisane

Cwaniaro a kiedy twój ?? Cio? :hamster_bigeyes:

Tina

wlasnie probowalam siasc do pisania ale wena mnie nie lubi i nie chce przyjsa

Yuri

Skąd ja znam ten przypadak.... :hamster_cies2:

To straszne

blood_baby

Yuri

Jako ze nie moge sie skupic na nauce poprawiłam i dopisałam następny rozdział... :)
Ale uprzedzam następny już tak szybko nie bedzie dodany....

Rozdział 21

26 października

Słońce dopiero wstawało. Tina właśnie się ubierała rozpamiętując wczorajszą noc.
' Boże co ja zrobiłam?' pomyślała patrząc na wciąż śpiącego Mickiego. Podeszła do łóżka i chwilę przyglądała się rysom jego twarzy. Tak długo pragnęła by mieć go przy sobie, kochała go. A teraz gdy jej marzenie się spełniło nie czuła niczego specjalnego. To prawda było jej niesamowicie dobrze i nigdy nie przeżyła czegoś takiego, a jednak wciąż myślała o Junsu. Jak mogła to zrobić? Jak mu spojrzy w twarz? Z zamyślenia wyrwał ją dotyk dłoni Yoo, który poczuła na plecach.
- W porządku? - pytał chłopak podnosząc się do pozycji siedzącej.
- Tak... tylko... - zaczęła niepewnie patrząc na jego twarz.
- Spokojnie... To zostanie między nami - szepnął nachylając się do jej ucha i pocałował pożądliwie skórę jej szyi... - uwielbiam twój zapach i dotyk twojej skóry - mówił przesuwając dłonią po jej ramieniu - Ale wiem, że to była tylko jedna noc... szalona noc.
- To znaczy?? - Tina wpatrywała się w niego ze zdziwieniem w oczach.
Micky uśmiechnął się wciąż patrząc na twarz dziewczyny.
- To znaczy, że wiem, że wolisz Junsu... a wczorajsza noc to było... hmm... zaspokojenie dawnych pragnień i jakby spłata długu... dla nas obojga. Nie martw się nie powiem mu - dodał już chłodniejszym głosem podnosząc się z łóżka.
- Micky... ja...
- Tylko nie przepraszaj... i nie płacz!! - powiedział jakby wyczuwając co Tina myśli i widząc zbierające się w kącikach jej oczu łzy - Bez poczucia winy mi tu proszę... Było nam obojgu dobrze... wyjaśniliśmy wszelkie niedomówienia, więc myślę, że wszystko może wrócić do takiego stanu rzeczy jak wtedy gdy cię poznałem...
Jego słowa zdziwiły Tinę, a jednocześnie przyniosły ulgę. Yoo miał rację. Było im dobrze, po co niszczyć wspomnienia tej nocy. Oboje wiedzieli, że nie łączy ich uczucie... Może kiedyś tak... Być może jeszcze te dwa lata temu go kochała... a on pomimo wszystko ją. Teraz jednak wszystko się zmieniło. Chociaż zdawało się, że Yoo chciałby powrócić do przeszłości... Chciałby dostać kolejną szansę...
'Tylko co ja teraz zrobię z Junsu?' pomyślała Tina ze smutkiem. Widząc jej zmartwienie Micky objął ją czule.
- Będzie dobrze - szepnął całując jej włosy.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Około 10...
Yuri obudziła się wtulona w ramiona Yunho. Jego dłonie obejmowały ją w pasie. Uśmiechnęła się na myśl o wczorajszej nocy. Ponownie miała go dla siebie.... Tylko dla siebie. Było im razem tak dobrze. Spojrzała na niego. Z zamkniętymi oczami wyglądał tak słodko... niczym dziecko. Po cichu i delikatnie odsunęła od siebie jego dłonie i wstała z łóżka. Za oknem było już jasno. Słońce świeciło wprost do salonu. Yuri przeciągnęła się jeszcze lekko zaspana, a następnie przeszła do kuchni by przyrządzić śniadanie. Minęło kilkanaście minut gdy poczuła męskie dłonie gładzące jej biodra a potem schodzące w dół do ud. Odwróciła się i pocałowała gorąco Ho.
- Ładnie to tak zostawiać mnie samego? - mówił całując jej szyję.
- Stęskniłeś się - spytała przymykając oczy gdy Yunho przygryzł jej ucho.
- Nic nie poradzę że nadal jestem spragniony twoich pocałunków, dotyku... ciała.
Zaczęli się całować jeszcze namiętniej niż przedtem i gdy mieli przejść dalej przeszkodził im dźwięk w telefonie Yuri...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
28 października
- Jak dobrze widzieć panią w firmie - krzyknął ochroniarz, gdy zobaczył wchodzącą Yuri do budynku - Może nareszcie wszystko wróci do normalności - dodał ściskając jej dłoń.
Nie usłyszał jednak żadnej odpowiedzi. Yuri uśmiechnęła się jedynie lekko i przeszła szybko do windy. Dzisiejszego dnia zdecydowanie nie była w dobrej formie... Nie miała ochoty na żadne rozmowy. Najchętniej zamknęłaby się w swoim małym królestwie, gdzie nikt by jej już nie mógł przeszkadzać. Przez ostatnie dwa dni jej życie się zmieniło... miała wrażenie, że już na zawsze zostanie sama.
- Cześć - usłyszała cichy i spokojny głos Tiny. Próbowała zmusić się do uśmiechu lecz jedynie westchnęła ciężko odpowiadając krótkie "Hey".
Tina nie była zdziwiona jej reakcją. Sama ostatnio też przechodziła kryzys. Zawsze tak było. Gdy jedna miała problemy reszta też... tym razem reguła się nie sprawdziła. Jedyną osobą tryskającą szczęściem była Mika....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dwa dni wcześniej

Tina śmiała się z opowieści Mickiego. Jedli śniadanie wspominając czasy kiedy się poznali. Było tak jak kiedyś, bez złości, żalu, a nawet bez poczucia winy czy wyrzutów sumienia.
- Moglibyście chociaż trochę udawać - krzyknął Junsu wchodząc do kuchni. Zapadła cisza. Tina patrzyła na niego z przerażeniem - Zresztą co mnie to obchodzi - powiedział jakby sam do siebie i wrócił do swojego pokoju. Dziewczyna nie potrafiła się powstrzymać i pobiegła za nim zostawiając Mickiego samego.
- Moim przeznaczeniem jest jednak samotność - pomyślał chłopak i jakby od niechcenia pociągnął kolejny łyk gorącej kawy...
- Junsu dlaczego się tak zachowujesz? - spytała Tina wchodząc do pokoju chłopaka.
- Ty się jeszcze pytasz? - krzyczał - nie domyślasz się? - dodał patrząc na nią badawczo.
- Junsu... Mnie i Mickego nic nie łączy. Nap...
- Nie kłam - przerwał jej stanowczo - nie sypia się z kimś z kim cię nic nie łączy!! Zdziwiona? Nie tak jak ja... Wyobrażasz sobie co ja mogę czuć?! Co czułem widząc was?! Widząc jak on... jak on cię całuje i dotyka.
- Junsu ja... - Tina próbowała coś powiedzieć wyjaśnić. W jej oczach były łzy. Nie spodziewała się, że Su mógłby wybuchnąć aż tak.
- Nie odzywaj się do mnie. Nie chcę cię znać... Zachowałaś się jak zwykła dziwka - krzyczał doprowadzając dziewczynę do łez.
Micky nie mógł już spokojnie słuchać jego wrzasków. Wszedł do pokoju i widząc zapłakaną dziewczynę podszedł do przyjaciela i wymierzył mu prawy sierpowy w twarz, tak że aż powaliło chłopaka na ziemię.
- To ty się nie odzywaj! Nic nie wiesz o tym co się stało wczoraj, nic nie wiesz o Tinie... Nie masz prawa tak do niej mówić - mówił podniesionym głosem na leżącego chłopaka. Junsu nawet nie próbował się podnieść. Ze wzrokiem pełnym wyrzutu popatrzył na zapłakaną Tinę. Nagle zrobiło mu się jej przykro, poczuł się winny. Spuścił wzrok nie mogąc już znieść widoku jej oczu.
- Tina - odezwał się Micky patrząc na dziewczynę. Drżała nadal płacząc. Nie mogła już wytrzymać atmosfery panującej w pokoju. Yoo chciał do niej podejść przytulić... Nie zdążył. Szlochając cały czas dziewczyna wybiegła szybko i zabierając swoje rzeczy zniknęła za drzwiami wejściowymi do mieszkania.
-----------------------------------------------------------------------------
- Yuri!! Maleństwo ty moje... nie zgadniesz co się stało...
Yuri spokojnie słuchała opowieści Miki, coraz spoglądając w stronę Yunho, który po pół godziny czekania, aż dziewczyna się rozłączy sam też dostał jakiś ważny telefon i teraz zbierał się do wyjścia. Chciał jeszcze z nią porozmawiać, wydawało się, że ma jej coś ważnego do powiedzenia, ale jako że nadal słuchała przyjaciółki nie chciał jej przeszkadzać. Pocałował ją czule w policzek i zostawił wysłuchującą pasjonującej historii Miki.
- Ale nie jesteś zła? - usłyszała niedługo po wyjściu Ho.
- Nie, oczywiście że nie - odpowiedziała spokojnie, prawie bez emocji.
- To dobrze... Boże Yuri tak się cieszę - do jej uszu dotarł znów ten radosny głos.
Rozłączyły się po prawie godzinie rozmowy. Yuri odłożyła słuchawkę i usiadła ciężko na kanapie. Wtuliła twarz w poduszkę i zaczęła płakać. Nie potrafiła powstrzymać łez. Poczuła się jak cholerna egoistka... Chciała szczęścia Miki, a jednak... ' Jak ona może mi to robić?' myślała wylewając coraz to mocniej łzy.
Płakała długo nie mogąc opanować emocji. Teraz gdy potrzebowała kogoś kto by jej wysłuchał była sama..
Dwie godziny później odebrała kolejny telefon. W słuchawce usłyszała głos Yunho. Na chwilę ten głos, jego barwa przyniosły jej ulgę...
Była już zmęczona, a jednak starła się nie okazywać tego brzmieniem swojego głosu. Nie chciała martwić Ho... Wystarczyło, że jej było ciężko... Nie chciała obarczać go swoimi na dodatek tak błahymi problemami. Poza tym bała się, że nie zrozumie... Może jednak naprawdę była egoistką? Nie chciała by Yunho także zaczął tak myśleć...
- Przepraszam... nie miałem jak ci powiedzieć tego osobiście – Ho mówił głośno starając się przekrzyczeć odgłosy dobiegające od osób mu towarzyszących - Yuri... Przepraszam, że dowiadujesz się w taki sposób... Jestem na lotnisku. Yuri muszę wyjechać na jakiś czas...
Te słowa były jak cios w jej serce. Dopiero co znalazła miłość, a już czekała ich rozłąka. 'Na jakiś czas' okazało się na miesiąc... Udawała twardą. Nie płakała, zapewniała go, że nic nie szkodzi, że go kocha, że będzie czekać. Jednak tego było za dużo nawet jak na nią. Za dużo jak na jeden dzień. Dwie osoby najważniejsze w jej życiu... Oboje w tym samym momencie...
'Najpierw Mika, teraz Yunho.... dlaczego wszyscy muszą mnie opuszczać?' , pomyślała ocierając srebrzystą łzę spływającą z jej prawego oka. Nie miała już nawet siły, by okazać jakiekolwiek uczucia. Opadła ciężko na kanapę.... Zamknęła oczy powstrzymując chcące wydobyć się z nich łzy...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Czas obecny
- Yuri... - na głos Tiny dziewczyna podniosła głowę, którą miała do tej pory opartą o swoje biurko - Przyniosłam ci kawę... Źle wyglądasz.. Powinnaś więcej sypiać - mówiła troskliwie patrząc na bladą twarz przyjaciółki - martwię się o ciebie - dodała siadając na fotelu naprzeciwko niej.
- Przepraszam, masz wystarczająco dużo swoich zmartwień - odpowiedziała Yuri siadając prosto - Naprawdę dam sobie radę - odpowiedziała próbując się uśmiechnąć.
- Kogo próbujesz oszukać?!?!... Poza tym Mika będzie tu za godzinę... chyba nie chcesz żeby cię zobaczyła w takim stanie.
- Dzwoniła, że nie przyjdzie... więc mój widok na pewno jej nie zmartwi... Dzisiaj zabiera resztę rzeczy do Jae. To chamskie, że się nie cieszę prawda? - Oczy Yuri były pełne bólu. Cierpiała z powodu wyprowadzki przyjaciółki, a jednocześnie nie potrafiła jej tego powiedzieć. Gdy Mika była tuż obok skrywała te uczucia gdzieś głęboko w sobie.
- To normalne... Mika to przecież twoja jedyna rodzina... Ale masz przecież Yunho... Powiedziałam coś nie tak? Yuri co się stało? - Gdy Tina mówiła dziewczyna odwróciła od niej twarz próbując powstrzymać łzy.
- Yunho wyjechał dwa dni temu... Nawet nie zadzwonił od tamtej pory. Nie wiem czy mam być zła, że się nie odzywa, czy się martwić. Jego telefon jest ciągle nieosiągalny... - odparł ocierając mokre krople z policzka.
Tina chciała zadać jej więcej pytań jednak niespodziewanie przerwało im pukanie do drzwi.
- Pani Martyno. Ktoś prosi o możliwość porozmawiania z Panią - owiedział ochroniarz uchylając drzwi.
'Ciekawe kto to?' pomyślała
- Niech poczeka... mamy ważną ...
- Tina idź - przerwała jej Yuri - dam sobie radę - zapewniła ją i otarłszy wszystkie łzy uśmiechnęła się przyjacielsko - może porozmawiaj z tym kimś u Miki w biurze tam wam nikt nie będzie przeszkadzał.
- Ok, dzięki - odpowiedziała odwzajemniając niepewnie jej uśmiech - Proszę zaprowadzić tą osobę do gabinetu wiceprezes... Zaraz przyjdę.[/b]

Tina

Megan

Jejku ... Uno poleciał do mnie :hamster_XD:

Rozdział boski :hamster_bigeyes:

Nie skomentuję bo nie mam siły ani chęci :hamster_redface:

Ale żal mi Sia, Tina Ty podła małpko!

I jeszcze się Su oberwało od cienkiego Yoo

O mój boże zdołowałam sie po tym rozdziale

*poszła płakać do kąta*
Kiedy ciąg dalszy? :hamster_smile:

Yuri

Tina